Projekt Bâton Fleurdelisé to interwencja przestrzenna, w której widz stanowi elementem zaplanowanej całości. Odbiorca, mimowolnie, staje się współodpowiedzialny za utrzymanie stworzonej równowagi.

Przestrzeń została przeze mnie podzielona na dwie części. Centralny element pracy tworzy pole trzech, równomiernie rozsypanych na podłodze składników: saletry potasowej, węgla i siarki. Składniki zostały rozsypane osobno, tworząc 3 pasy intensywnych kolorów. Linia żółtej siarki wyznacza granicę, której nie powinni przekraczać ani widzowie, ani performerzy. Potencjalne zagrożenie może powstać w wyniku zmieszania materiałów, które w tych proporcjach składają się na 221kg prochu strzelniczego. W pozostałej części przestrzeni ustawiłam biurko, krzesło i popielniczkę.

Cyklicznie, co 3 minuty do sali wchodzi żołnierz. Odpala papierosa, zaciąga się, odkłada tlącą się resztkę do popielnicy i wychodzi. Kolejni żołnierze powtarzają czynność odpalając nowego papierosa lub dopalając pozostawiony wcześniej niedopałek. Żarzący się papieros stanowi potencjalne źródło wybuchu.

Widzowie są świadkami dialogu między palącym żołnierzem, a przestrzenią wypełnioną składnikami prochu strzelniczego. Tworząc sytuację wysokiego ryzyka, testuję naszą dyscyplinę oraz podkreślam kruchość i ulotność naszego świata.

Tytuł projektu nawiązuje do cytatu Napoleona Bonaparte, według którego „każdy francuski żołnierz nosi w swoim tornistrze buławę marszałka Francji (org. Bâton Fleurdelisé)”.